Eerste schilderij van de Nordkette in de Jezuïetenkerk

De Jezuïetenkerk van Innsbruck wordt ten onrechte overschaduwd door de Hofkirche, ook bekend als de Schwarzmander kerk, een paar minuten lopen verderop. De kerk met kruiskoepels behoort tot de vroege barok en de strenge gevelstructuur doet denken aan de kathedraal van Salzburg. De Jezuïetenkerk is ook de begraafplaats van St. Pirmin, de beschermheilige van Innsbruck, samen met St. Rochus en St. Sebastianus. En: het eerste schilderij van de Nordkette is hier te vinden.

Samen met de heilige Notburga is Pirmin de enige heilige die op Tiroolse bodem begraven ligt. De beenderen van de Benedictijn liggen in een schrijn op het Pirmin altaar, in de linker voorkapel van de Jezuïetenkerk. Het gedeeltelijk vergulde schrijn werd in 1954 ontworpen door de kunstenaar Rudolf Millonig en heeft een verzilverd reliëf van Pirmin en inscripties. Het altaarstuk hierboven toont Pirmin, de patroonheilige van de pestlijders, met mijter en staf, zittend op een wolk. Hieronder, pestlijders met slangen in hun handen als symbool van de verschrikkelijke ziekte die in de Middeleeuwen en de vroegmoderne tijd mensen bij duizenden wegvoerde.

In de soevereine crypte onder het koor van de kerk bevinden zich de graven van elf vorstelijke persoonlijkheden, waaronder zes Habsburgers - in de eerste plaats aartshertog Leopold V en Claudia de Medici, de stichters van de kerk. De voorkamers en nissen van de crypte dienen nog steeds als begraafplaatsen voor de leden van de orde. Maar wat me altijd terugbrengt naar de Jezuïetenkerk is niet alleen de stilte, die me de hectiek van het dagelijkse leven doet vergeten. Het is één foto in het bijzonder die ik al een hele tijd niet meer gezien heb. Het hangt aan de muur tegenover het Pirmin altaar.

Op het eerste gezicht lijkt het nogal onopvallend in deze gewijde omgeving. En inderdaad, het juweel onthult zijn betekenis pas bij nadere inspectie. Het rechthoekige canvas schilderij met stucco lijst, boven het hoofd geplaatst en dus niet direct in het zicht, is niet gedateerd of gesigneerd.

Aan de hand van bronnenmateriaal hebben kerk- en kunsthistorici het tijdstip van ontstaan kunnen terugbrengen tot 1634/35 en 1670. Het schilderij toont de pest-engel met schedel en vlammend zwaard die dreigend boven Innsbruck zweeft. En het toont St. Pirmin vragend aan de Drievuldigheid om de stad te sparen van deze ziekte.

De exacte reproductie van het stadsgezicht is niet alleen spannend voor kunsthistorici. Naast de hospitaalkerk zijn de parochiekerk, de stadstoren, de Jezuïetenkerk en de Dreiheiligenkirche met het pesthospitaal prachtig zichtbaar. En - het hart klopt telkens een paar slagen sneller - op de achtergrond wordt de imposante Nordkette niet minder realistisch en voor het eerst in beeld gebracht. Waardoor het schilderij een vaste plaats krijgt in de lokale kunstgeschiedenis. "De afbeelding is zowel artistiek als historisch van groot belang," schrijft Michaela Frick, kunsthistorica en medewerker van het Bundesamt voor Monumentenzorg, in een essay over St. Pirmin.

Een directe vergelijking tussen schilderkunst en natuur zou natuurlijk bijzonder aantrekkelijk zijn. Maar daarvoor moet je de kerk verlaten en je blik op de Nordkette richten. Of u pakt uw rugzak, rijgt uw wandelschoenen aan, gaat op pad en verkent de Nordkette. Ik loop liever langs de Inn, over de Psenner voetgangersbrug langs de Alpenzoo naar de hoogten. Het kost me een stevige 40 minuten om de Hungerburg te bereiken. Onderweg geniet ik van een fantastisch uitzicht op de valleien van de Inn en de Wipp, adem ik de boslucht in en schud ik stress en dagelijkse beslommeringen van me af.

Vanuit Hungerburg zijn er talloze wandelmogelijkheden, tochten van makkelijk tot zwaar, voor zowel plezierwandelaars als bergbeklimmers. U kunt een wandeling maken naar een van de prachtige stedelijke alpenweiden (er is een blogpost over hun geschiedenis) of naar een van de kraakheldere bergtoppen. De beklimming van de Seegrube via de Höttinger Alm duurt bijvoorbeeld ongeveer 2,5 uur.

Voor wie het comfortabeler wil of de tocht wil inkorten: neem de Hungerburgbahn tot de Hungerburg en ga verder met de Nordkettenbahnen tot de Seegrube of helemaal tot aan de Hafelekar. Geen zweetdruppel, geen spierpijn en toch een gigantisch uitzicht - gewoon onbeschrijfelijk!

Als je de Nordkette van een afstand wilt zien, moet je aan de andere kant van het Inntal omhoog. Neem de kabelbaan Patscherkofel naar het bergstation (u kunt er natuurlijk ook te voet komen!) en wandel verder over de Zirbenweg Zwitserse dennenweg In de richting van de Viggarspitze. Op de weg erheen, presenteert het zich in zijn volle pracht. En als u het schilderij van de Nordkette in de Jezuïetenkerk hebt gefotografeerd of zelfs in uw hoofd hebt, kunt u zich vermaken met het vergelijken van contouren en het raden van bergtoppen!

Op Innsbruck.info vindt u leuke tips voor bezienswaardighedenen wandeltochten in de omgeving van Innsbruck(hier, hier en hier, bijvoorbeeld) en interessante weetjes over de kerken en kloosters van Innsbruck. En niet te vergeten de begraafplaatsen - onlangs nog was ik op die in Mühlau, waar enkele bekende persoonlijkheden begraven liggen.

Foto's, tenzij anders vermeld: © Susanne Gurschler