Trappen voor stroom – fietsbioscoop in de Sillzwickl

Een van de laatste mooie nazomeravonden werd door de laatste fietsbioscoop van het seizoen gebruikt voor een rendez-vous in de Sillzwickl van Innsbruck. In de kleine culturele metropool Innsbruck is dit al lang geen zeldzaamheid meer; de stad heeft deze zomer al vier keer mensen uitgenodigd om in de Rad.Kino op de pedalen te trappen voor elektriciteit. Georganiseerd door de gemeentelijke dienst burgerlijke bouwkunde - zelfs verantwoordelijkheden kunnen tegenwoordig zeer uiteenlopend zijn. Maar goed ook: ik wil geen laatste kans missen en in spijkerbroek en sportschoenen naar de ontmoetingsplaats trappen.

"DOPING" OP ZIJN BEST

In de herfst van 1978 brulde Freddy Mercury voor het eerst zijn liefde voor fietsen in onze oren. Sindsdien hebben we luidkeels meegezongen. Hij werd geïnspireerd door de 18e etappe van de Tour de France, die langs Barre-les-Alpes fietste, precies op de plaats waar Queen hun zevende studio-album aan het opnemen was. Omdat ik al het ergste verwacht op weg naar de fietsbioscoop, zing ik een beetje vals. Ik ken spinning alleen van het kijken en het bewonderen ervan in de sportschool: gillend trappen in een storm van stroposcopen. Mensen die dat leuk vinden worden terecht spinners genoemd. Ik til liever ijzers en had van tevoren een beentraining - dat was ook niet slim. Op het fietspad langs de Sill haalt een e-food koerier met een thermische rugzak me pijlsnel in. Hij ruikt heerlijk. Ik haal in en Freddy zingt mee.

We bereiken de Sillzwickl op hetzelfde moment, helaas moet de koerier verder, maar ik ben nu echt goed op weg. Er zijn zitplaatsen naast het fietspad, vijf ervan met zadels. Vier zijn er al bezet, het lijkt niet op spinnen. In plaats van ergonomische fietskleding te dragen, maakt u het zich gemakkelijk in vrijetijdskleding, zonder handen en met blikjes bier in de flessenhouder. Ik ben opgelucht, op een bepaalde manier. Na een grondige 3G-toegangscontrole krijg ik flyers over het bioscoopprogramma, een aanbeveling voor het Labstation (ook voor fietsers) en een korte inleiding over krachttraining. Dan zadel ik het laatste vrije stalen ros, start mijn smartwatch en begin te trappen. De dynamo spint, het display klimt naar 100 watt vermogen en even later start de projector op.

Er worden drie kritische bijdragen over waterkracht getoond. Ik wist niet dat slechts ongeveer 15 procent van de wilde wateren in Oostenrijk nog natuurlijk zijn. Naast ons stormt de Sill de Inn binnen, getemde elementaire krachten. Georganiseerd door WET - Wildwasser Erhalten Tirol, voeren ze campagne voor relevante milieukwesties en moedigen ze kritisch denken aan. De energietransitie heeft perspectieven nodig, zelfreflectie is er daar één van. Het vertalen van elektrische behoeften in tastbare hoeveelheden is iets wat een fietsbioscoop heel goed kan. Na een half uur trappen en 300kcal later, doet mijn zitvlak pijn en laat ik me aflossen. In het zadel merk je trouwens nauwelijks dat de nachten koeler worden, wat ook een voordeel is. Ik wikkel me in een van de donzige dekens en vraag me af wat er nog meer de oorzaak kan zijn van mijn elektrische stroom.

Zelfs nadat de films over het scherm zijn geflikkerd, gaat de mentale cinema door. Op weg naar huis duw ik, de volgende fietsbioscoop komt er zeker aan. De Inn rolt rustig door de nacht, fonkelend als hij de lichten van de stad vangt en onderweg naar me lijkt te knipogen: getemde elementaire krachten onder zich.