Keizer Max Grotto

Niet ver van Innsbruck kunt u een korte, legendarische wandeling maken. Van Zirl ga je naar de Kaiser Max grot in de beroemde Martinswand. Het verhaal van de legende is altijd bij je en alomtegenwoordig.

Zirl is gemakkelijk met de bus of met de auto te bereiken. U kunt uw auto parkeren op de parkeerplaats naast het reddingscentrum van Zirl.

Eenmaal daar, loop ik over dit historische pad, dat geheel gerenoveerd is en nu voor iedereen goed begaanbaar is. Via een bospad bereik ik de hoogte van de Zirl groeve.

Uitzicht op Unterperfuss tijdens de beklimming – Foto: Danijel Jovanovic

Via een ladder kom ik bij een bospad. Ik loop in kleine serpentines door het bos omhoog en sta dan recht boven de steengroeve. De groeve ziet er van bovenaf heel imposant uit en je kunt je voorstellen dat hier elke dag hard wordt gewerkt. Hier zie je al het goed aangelegde pad dat me rechtstreeks over het steengroevegebied naar de Martinswand leidt. Het pad is goed beveiligd met draadkabels en zeer breed. Omdat er geen bomen zijn die het uitzicht belemmeren, geniet ik van het prachtige uitzicht in de vallei. De avondzon laat de rots gloeien in een geweldige, warme toon. Een korte fotopauze is een must.

Het pad leidt naar de groeve van Zirl – Foto: Danijel Jovanovic

Het pad boven de groeve is goed ontwikkeld en beveiligd – Foto: Danijel Jovanovic

Als ik het einde van de groeve bereik, ga ik het bos weer in. Het pad loopt weer zigzaggend omhoog. Steil omhoog, maar niet zwaar, tot ik echt in de Martinswand sta. Het pad loopt verder langs de muur. Je moet vrij zijn van duizeligheid, want het pad gaat verticaal naar beneden de vallei in. Telkens weer kijk ik naar de overkant, de Kalkkögel, de Saile en het Sellraintal verschijnen te mooi voor mijn ogen.

Hier bent u al direct op de Martinswand – Foto: Danijel Jovanovic

Na een blinde bocht, kan ik de grot zien. Ik loop het laatste stukje de trap op als plotseling een klimmer me vanaf de verticale muur wenkt. Natuurlijk mis ik deze kans op een mooie foto niet. In de Keizer Max Grotto word ik begroet door twee enorme kruizen. De ene hangt in de muur van de grot, de andere is met de veiligheidsbeugel aan de afgrond bevestigd en torent boven het hele decor uit. Het is vochtig in de grot, dus ik trek iets warmers aan en neem plaats op een van de twee houten banken. Ik geniet nu gewoon van het prachtige uitzicht op het Inn-dal, de dorpen beneden me en de andere kant van het dal. De bergen baden al in zeer warm zonlicht. Dus het zal niet lang meer duren voor het ondergaat.

De via ferrata op de Martinswand – zeer indrukwekkend – Foto: Danijel Jovanovic

Na een korte pauze verken ik de grot. Intussen is de klimmer van daarnet ook aangekomen. Ik bedank hem voor de foto en ben natuurlijk nieuwsgierig. Hij vertelt me dat het eerste deel van de via ferrata hier eindigt. U kunt dan nog een kort stuk omhoog klimmen, maar omdat het al laat is, daalt hij weer af. Het moet fascinerend zijn om hier te klimmen, in een verticale wand, maar alleen geschikt voor de echt ervaren. De via ferrata heeft categorie E, vertelt de vriendelijke sportman me, en is een van de moeilijkste in de streek. Ik ben verbaasd over de moed van de man en ben dankbaar voor de informatie.

Aangekomen op de bestemming – de Kaiser Max Grot – Foto: Danijel Jovanovic

Het wordt langzaam donker en ik heb bewust de avonduren gekozen om hier naar boven te gaan, want ik hoopte op een mooie foto in de schemering. Ik ben beloond. Het uitzicht is echt prachtig. De lichten in de huizen gaan aan en de lucht wordt nu donkerder en donkerder. Zo mooi is mijn Innsbruck. Ik ben gelukkig. In de duisternis herinner ik me weer de legende waaraan deze grot zijn naam dankt.

De volle maan is opgekomen boven het Inn-dal – Foto: Danijel Jovanovic

Mooi uitzicht bij schemering – Foto: Danijel Jovanovic

Keizer Maximiliaan was een hartstochtelijk jager en was zeer gesteld op de gemzenjacht. Maar toen hij hier op jacht ging, verdwaalde hij en kon niet meer vooruit of achteruit. Hij zat gevangen in de Martinswand en wachtte in de grot op hulp. Hij is hier twee dagen geweest. Volgens de legende ontleent ook Kematen, het dorp aan de voet van de Martinswand, zijn naam aan deze gebeurtenis, omdat de keizer om hulp smeekte “wenns denn nur kematen” (“als ze maar zouden komen”) – om mij te helpen. Keizer Maximiliaan werd uiteindelijk na twee dagen gered door een boerenjongen. Zo kreeg het dorp zijn huidige naam Kematen, keizer Maximiliaan werd gered en omdat de boerenjongen verdween, dacht men dat een beschermengel de keizer uit zijn bedreigende situatie had gered. Vanwege deze redding liet de keizer het grote kruis oprichten in de grot, die sindsdien de Keizerlijke Maximiliaan-grot wordt genoemd.

Een laatste blik op Kematen – Foto: Danijel Jovanovic

Het is inmiddels nacht geworden, maar mijn hoofdlamp brengt me veilig terug naar de groeve. Hier heb ik nu een prachtig uitzicht op Zirl bij nacht, met een nog zacht aanwezige avondgloed in het Opper-Inn-dal. Gewoon geweldig, deze sfeer. Natuurlijk pak ik mijn statief en leg het moment voor je vast.

Prachtig zicht op Zirl op de terugweg – Foto: Danijel Jovanovic

Na een korte maar zeer interessante wandeling kwam ik weer bij de auto aan.

Tot slot wil ik nog vermelden dat het pad echt geschikt is voor beginners en niet inspannend is. Veiligheid was een topprioriteit en het hele parcours is goed beveiligd. Het uitzicht is prachtig en je loopt langs het pad van de keizer.

Foto’s: Danijel Jovanovic