Game, set en Davis Cup, Novak Djokovic!

Van 25 tot 30 november 2021 komt de Davis Cup voor de eindronde bijeen in Innsbruck. Zes landen streden in twee groepen van drie om een plaats in de kwartfinales: in groep C Frankrijk, Groot-Brittannië en Tsjechië, en in groep F Servië, Duitsland en Oostenrijk. De grote Olympische hal van Innsbruck was perfect ingericht en klaar voor echt geweldig tennis.

En daar leverden de spelers op de greenset topsport op zijn best: ondanks de afwezigheid van een dichte internationale sfeer. Want Oostenrijk ging kort voor het begin van het evenement over tot een dringend noodzakelijke vierde lockdown. Alleen de wedstrijden in Turijn en Madrid werden gespeeld voor een goed bezochte menigte. Andere landen, andere gewoonten.

De loting voor de laatste ronde was Oostenrijk tegen Duitsland. Na de afzeggingen van de herstellende Dominik Thiem en Alexander Zverev, die niet overtuigd was van het nieuwe Davis Cup-format, was Duitsland nog steeds de duidelijke favoriet. De uitgangspositie voor onze musketiers was dus des te moeilijker zonder de steun van de fans. Vooral omdat Team Oostenrijk, na een nipte maar duidelijke nederlaag in de eerste wedstrijd tegen Servië, duidelijk "grote broer" Duitsland op zijn plaats had moeten zetten.

Oostenrijk begon briljant. De getalenteerde, veelzijdige en agressieve Yuri Rodionov was een lichtpuntje. Met een goede strategie, slimme tactiek en stalen zenuwen in de grote punten, was hij een stralende winnaar tegen Dominik Köpfer. De hal zou op dit punt op zijn laatst hebben geschud. Er hing een zweem van sensatie in de lucht. Maar helaas konden Dennis Novak tegen Jan-Lennard Struff en ons dubbelspel Oliver Marach, Philipp Oswald tegen Kevin Krawietz en Tim Pütz niet slagen.

Het nieuwe Davis Cup-format is controversieel besproken onder spelers, coaches en fans. In ieder geval versterkt de huidige modus het dubbelspel, want dat is waar de internationale wedstrijden vaak worden beslist. En het startveld van de dubbelspelen in Innsbruck was bij uitstek. Met de Fransen Nicolas Mahut en Pierre-Hugues Herbert kwamen de winnaars van de ATP Finals in Turijn rechtstreeks van daar naar Innsbruck. Het Britse dubbelspel schitterde met de huidige nummer drie van de wereld, Joe Salisbury, en zijn partner Neil Skupski. En het Duitse dubbelspel had met Kevin Krawietz en Tim Pütz ook twee azen in de mouwen. Het zogenaamde underdogteam uit Tsjechië wist ook te verrassen.

Het hoogtepunt uit sportief oogpunt was de aanwezigheid van misschien wel de beste tennisser aller tijden, Novak Djokovic. Na een intens seizoen waarin hij de Grand en Golden Slam nipt miste, leidde hij Team Servië naar de kwart- en halve finales in Madrid: dankzij ongenaakbare prestaties in het enkelspel. Maar hij liet ook ongelooflijke dingen zien in zijn optreden in het dubbelspel tegen Duitsland, dat met een flinterdunne marge werd verloren.

Wat indrukwekkend is aan Novak Djokovic is zijn voetenwerk. Hij zweeft met gemak over het veld en is altijd die beroemde stap sneller dan zijn tegenstanders. Hierdoor kan hij de meeste rallies domineren vanuit een ideale court positie. En zijn effectiviteit aan de verdedigende kant dankzij zijn onnavolgbare behendigheid is sowieso ongeëvenaard. Bovendien beheerst hij de kunst van de terugkeer als geen ander.

Zelfs de 220 km/u-dienstgranaten van Jan-Lennard Struff waren daar geen partij voor. Over serves gesproken: Djokovic produceert voortdurend effectieve eerste en tweede serves. Ze landen precies in de hoeken, zelfs in druksituaties. Je kunt daar alleen maar zitten en je verwonderen.

Na de groepsfase ging het om de kwartfinales tussen Engeland en Duitsland: altijd een explosief duel op papier en ook op de tennisbaan. Duitsland had een rampzalige start. Peter Gojowczyk had een verschrikkelijke dag en verloor van de vrij spelende Brit Daniel Evans.

Dus moest Jan-Lennard Struff Duitsland in de strijd houden met een zege op nummer twaalf van de wereld en regerend Indian Wells Master 1000 triomfator Cameron Norrie. Met krachtig tennis vanaf de baseline en slimme netaanvallen behield Struffi verdiend de overhand.

Dus het kwam zoals het moest komen. Het dubbelspel besliste wie door zou gaan naar de kwartfinales. De koppeling van Joe Salisbury en Neil Skupski tegen Kevin Krawietz en Tim Pütz beloofde een echte traktatie. Het volgde bijna punt voor punt tennis op zijn best. En hoe Krawietz/Pütz de o:5 in de tiebreak van de tweede set in een 7:5 hebben omgebogen, begrijp ik nog steeds niet. Hoe dan ook, ze haalden hun hoofd uit de strop met agressieve slagen en gecoördineerd positiespel. Daarna komen ze in de halve finales in Madrid. In het bijzijn van toeschouwers.

Novak Djokovic had ook iets om naar uit te kijken buiten het veld. De nummer één van de tenniswereld kreeg van de gastheren Tirol Tourist Board en Innsbruck Tourism twee dingen: een skivakantie van een week met skipassen in de regio Innsbruck voor hem en zijn gezin, inclusief een skidag met onze olympisch kampioen Benjamin Raich. Hij was ook blij met een paar ski's die de skifabrikant Spurartuit Innsbruck speciaal voor hem had laten maken met zijn logo.

De Davis Cup 2021 in Innsbruck is geschiedenis. Ik ben er voorstander van dat dit evenement volgend jaar opnieuw plaatsvindt in de sporthoofdstad van de Alpen: het liefst, indien mogelijk, met toeschouwers en nevenevenementen. Want het blijft onbetwist dat Innsbruck ook kan tennissen en een grote fanclub herbergt.